นักผจญเพลิง - ที่สุดแห่งความเสียสละ ที่สุดแห่งเกียรติที่ควรได้รับ

ไม่มีใครรู้ ว่าทำไมนักดับเพลิงจึงอยากเป็นนักดับเพลิง... แม้พวกเขาไม่สามารถบอกพวกเราได้ว่าทำไม แต่เวลามันได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าทำไม? การยืนเบื้องหน้าเผชิญกับเพลิงที่โหมกระหน่ำ การสูดหายใจที่ลำบาก ความมืด อาคารที่โอนเอน และอีกมากมาย ทั้งหมดที่เผชิญมันเป็นความเสี่ยงที่ตัดสินระหว่างความตายและหน้าที่ ภรรยาร้องให้และนอนไม่หลับทุกครั้งที่เข้าเวร ลูกๆงอแงเมื่อพวกเขาต้องออกจากบ้าน วันใดที่พวกเขาต้องลุกกลางดึกเมื่อได้ยินเสียงออดเตือน เท้าทั้งสองข้างก้าวลงไปอยู่ในชุดดับเพลิง เสื้อที่่ถูกหยิบขึ้นมาสวม หน้ากากช่วยหายใจที่เอามาครอบจมูกไว้ นาทีต่อมาเขาวิ่งเข้าไปในที่ที่ทุกคนต่างวิ่งออกมา "นั่นแหละคือพวกเขา" ขวานหนัก 3 Kg - คราดดับเพลิงยาว 6 ฟุต และ halligan bar ตึกที่วิ่งเข้าไปแต่ไม่รู้ว่าเพดานที่ร้อนระอุจะทลายลงตอนไหน ความมืดดำสนิทน่าขนลุก ความร้อนเเผดเผาหูตลอดเวลา เมื่อากาศหมดหรือหน้ากากพวกเขารั่ว เสื้อที่ร้อนจนขาดออก สูดกลืนกินควันไฟและรสชาติของสีดำเข้าไป หลอดลมเริ่มหดเกร็งพร้อมๆกับความจำที่เลือนลางว่าต้องหนีออกจากนรกขุมนี้ยังไง สิ่งที่อยู่ข้างหน้านี้กับสิ่งที่ได้มันคุ้มค่าแล้วหรือ??? "ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นพวกเขาเดินออกมาจากกองไฟราวกับเทพเจ้าเดินออกมาจากหมู่เมฆพร้อมๆกับอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมกอด"

นาทีที่ตื่นเต้นได้ถูกใช้ไปในมรสุมเพลิงนั่น แต่ชั่วโมงบินและประสบการณ์ที่ได้เริ่มพอกพูนขึ้น เมื่อเรากลับมาถึงสถานีดับเพลิง น้ำสบู่ได้ถูกบรรจงขยี้เพื่อล้างเขม่าไฟออกจากรูจมูก การหายใจที่เริ่มกลับมาเป็นปกติ จากนั้นจึงเริ่มเข้าสู่ห้วงเวลาอันน่าเบื่ออีกครั้ง "การล้างเครื่องมือและอุปกรณ์ ทำความสะอาดชุดผจญเพลิง อัดถังอากาศช่วยหายใจ และการล้างรถดับเพลิง" ในประสบการณ์ที่ถูกถ่ายทอดมา ในคืนหนึ่งบริษัทที่ถูกไฟไหม้นักดับเพลิงอาวุโสและนักดับเพลิงจบใหม่ถูกส่งเข้าไปในนั้น รองเท้าที่เขาพึ่งซื้อและใส่เป็นครั้งแรกยังเงาวับ ไฟประทุขึ้นจากการอัดระเบิดภายในตัวอาคารพวกเขาหลงทางกัน ผู้สั่งการบอกให้ทุกคนรีบออกมาจากตัวอาคาร แต่นักดับเพลิงทั้งสองไม่ได้ออกมาด้วย ทีมที่ระบายควันบนหลังคาได้ยินเสียงร้องของพวกเขาที่ลอดผ่านออกมาจากพื้�